Ελλάς το μεγαλείο σου! Αμήν, αμήν, αμήν...

Μάχιμοι, πάντως...

Επληροφορήθην προσφάτως ότι η Ελλάδα έχει περισσότερους παπάδες απ’ ότι γιατρούς και δικαστές… Παρένθεση: Δεν εξεπλάγην. Λοιπόν, από επίσημα στοιχεία του Μητρώου Ανθρώπινου Ελληνικού Δημοσίου και του Υπουργείου Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης, προκύπτει ότι ο Έλληνας φορολογούμενος πληρώνει τους μισθούς 9298 παπάδων, αλλά μόνο 7271 γιατρών του Εθνικού Συστήματος Υγείας και 2827 δικαστών!!! 

Ακόμη και το άθροισμα των γιατρών του ΕΣΥ με αυτούς που απασχολούνται σε Κέντρα Υγείας (7271+800=8071) είναι αισθητά μικρότερο από το σύνολο των εκπροσώπων του Θεού επί της Γης. Πράγμα λογικό, θα μου πείτε, καθώς αυτοί εργάζονται σκληρά και μάλιστα για δύο… «αφεντικά», τον Ιησού και το ελληνικό δημόσιο, δηλαδή! Επιπλέον, μάλλον ιερείς χρειάζεται περισσότερο ο κόσμος σήμερα, γι’ αυτό και τέτοια προσφορά-ζήτηση!

Λογικό… Είσαι άρρωστος; Έχεις κάποιο πρόβλημα υγείας; Κάνε μία προσευχή. Γιατί να τρέχεις στους γιατρούς; Πιο φτηνά θα σου βγει και ίσως να έχεις περισσότερες πιθανότητες ίασης, έτσι όπως έχει καταντήσει το σύστημα υγείας, με όλα τα νοσοκομεία να υπολειτουργούν. Θα είναι... θαύμα να εξυπηρετηθείς και δεν θα καταγραφεί κιόλας!

Δεν προσευχήθηκε...

Δύσκολα μπορεί να γίνει κατανοητό και το γεγονός ότι στο ελληνικό κράτος είναι περισσότεροι οι μουσικοί (434), χωρίς προς Θεού (να που χρειάζονται αμέσως, αμέσως οι κληρικοί!) να είμαι κατά της σπουδαίας αυτής τέχνης, από τους ερευνητές/ειδικούς λειτουργικούς επιστήμονες (405), ενώ υπάρχουν και 13.000 δημόσιοι υπάλληλοι, οι οποίοι εμπίπτουν στην πολύ… βολική κατηγορία «Δεν έχει οριστεί κατηγορία προσωπικού»! Και κάπου εδώ μου έρχονται στο μυαλό τα παλιά, ωραία… επιδόματα έγκυρης προσέλευσης στη δουλειά ή αυτά της καλής χρήσης του φωτοτυπικού και μου δίνουν δύναμη και διάθεση να ξεπεράσω τα πάντα. 

Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα και lol ταυτόχρονα. Μην ανησυχείτε. Η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία… Αυτό, βέβαια, σημαίνει (το έχουμε ξαναπεί) ότι εμείς πεθαίνουμε πριν από την ελπίδα, άρα δεν υπάρχει ελπίδα! Θα δανειστώ, ωστόσο, για να κλείσω εδώ, μία φράση του μεγάλου Θεόδωρου Κολοκοτρώνη: «Είσαι Έλληνας; Τι προσκυνάς; Σηκώσου απάνω! Εμείς και στους Θεούς, όρθιοι μιλούμε». Εγώ όσο ζω, θα ελπίζω. Εσείς;

Άντε και επίδομα...