Ζωή στους πρόσφυγες και Νόμπελ στους Έλληνες

«Κανένας δεν είναι τόσο ανόητος που να προτιμάει τον πόλεμο απ' την ειρήνη. Γιατί στον καιρό της ειρήνης τα παιδιά θάβουν τους γονείς τους, ενώ αντίθετα στον καιρό του πολέμου οι γονείς θάβουν τα παιδιά τους». Τάδε έφη, Ηρόδοτος. «Η ειρήνη δίνει ψωμί στο γεωργό, ακόμα κι αν βρίσκεται ανάμεσα στα βράχια, αντίθετα ο πόλεμος του φέρνει δυστυχία, ακόμη κι αν βρίσκεται στον πιο πλούσιο κάμπο», Μένανδρος. «Αν ο καθένας διεκδικεί την ειρήνη αντί για άλλη μία συσκευή τηλεόρασης, τότε θα υπάρξει ειρήνη», Τζον Λένον. «Τις ανθρωπιστικές κρίσεις δεν τις αντιμετωπίζουμε υψώνοντας φράχτες, αλλά προσφέροντας μιαν ανοιχτή αγκαλιά», δήμαρχος Λέσβου. «Να δοθεί το Νόμπελ Ειρήνης στους Έλληνες», Avaaz.org. «ΝΑΙ, ΣΕ ΟΛΑ», ermineia-gr.blogspot.gr…

Αφορμή γι’ αυτό το άρθρο στάθηκαν οι συγκλονιστικές εικόνες που κάνουν το γύρο του διαδικτύου, μέσω των οποίων μπορεί κανείς να διαπιστώσει την απόγνωση χιλιάδων ανθρώπων, που καταφτάνουν ως πρόσφυγες στα ελληνικά νησιά προκειμένου να γλυτώσουν τη φρίκη ενός πολέμου, αλλά και την απίστευτη συμπαράσταση και φιλοξενία που δέχονται απ’ όλους τους Έλληνες εκεί, τους ντόπιους, παρά τα τεράστια οικονομικά προβλήματα που εκείνοι αντιμετωπίζουν. 

Υπολογίζεται ότι καταφτάνουν, από την Τουρκία κυρίως, σχεδόν 2000 πρόσφυγες καθημερινά (ιδίως στη Λέσβο), με τις αρχές και τους ντόπιους να υπερβάλουν εαυτούς, προκειμένου να βοηθήσουν τους συνανθρώπους μας. Γι’ αυτό και είναι δικαιολογημένη η συζήτηση για την ενδεχόμενη απονομή στους κατοίκους των νησιών αυτών, του Νόμπελ Ειρήνης! Οι τουρίστες που επισκέπτονται αυτά τα μέρη -κυρίως τη Λέσβο- δηλώνουν έκπληκτοι από τη φυσική ομορφιά που συναντούν, αλλά και εντυπωσιασμένοι από τη φιλοξενία των Ελλήνων, ανεξαρτήτως συνθηκών και προβλημάτων. «Μας κάνετε να ντρεπόμαστε, βλέποντας τι προσφέρετε σε αυτούς τους ανθρώπους και σε σχέση με το τι δίνουν οι δικές μας χώρες», επισημαίνουν αρκετοί. 

Οι στατιστικές λένε ότι ένας στους πενήντα πρόσφυγες που επιχειρούν να περάσουν στη χώρα μας πνίγεται (ναι, σε καιρό ειρήνης!), ενώ πολλοί είναι εκείνοι που αντιμετωπίζουν προβλήματα υγείας και χρειάζονται άμεση ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, ακόμη και ψυχοκοινωνική υποστήριξη. 

Εικόνες που σε κάνουν να ντρέπεσαι, να συγκλονίζεσαι, να χαίρεσαι που υπάρχουν ακόμη άνθρωποι κι ας μην είσαι εκεί, ας μην είσαι στην πράξη ένας απ’ αυτούς, και συνάμα να αναρωτιέσαι αν αυτός ο κόσμος είναι πραγματικός, αν είναι… αληθινά αληθινός! Αν αλήθεια είναι η αφύπνιση από τη λήθη (α-λήθη, άλφα στερητικό δηλαδή και λήθη, ύπνος), δεν μπορεί, θα κοιμόμαστε, κι όλα αυτά που ζούμε είναι ένα όνειρο κακό, ένας εφιάλτης. Οι Λέσβιοι δίνουν καθημερινά αγώνα για να διασώσουν και να περιθάλψουν όσους περισσότερους μπορούν και είναι τέτοιο το πείσμα τους, που δεν μπορεί, στο τέλος θα κερδίσουν. Θα κερδίσει η ανθρωπιά, η ελληνική φιλοξενία και το φιλότιμο. 

Προσφάτως έκανε την εμφάνισή του στο Avaaz.org (παγκόσμιο κίνημα) ένα ψήφισμα με το οποίο ζητείται να απονεμηθεί το Νόμπελ Ειρήνης στους κατοίκους των νησιών του ανατολικού Αιγαίου και στις οργανώσεις που δραστηριοποιούνται εκεί για τη διάσωση και την περίθαλψη προσφύγων. «Από την αρχή της προσφυγικής κρίσης, ψαράδες, νοικοκυρές, συνταξιούχοι, δάσκαλοι, εθελοντές, κάτοικοι των νησιών του Αιγαίου… άνοιξαν την αγκαλιά τους και τα σπίτια τους σε οικογένειες προσφύγων που προσπαθούν να γλιτώσουν από τον πόλεμο. Είναι εκεί μέρα και νύχτα, με χαλάζι και καύσωνα, για να προσφέρουν στεγνά ρούχα, νερό, φαγητό και στέγη. Συχνά ρισκάρουν την ίδια τους τη ζωή για να σώσουν τους συνανθρώπους μας από τα κύματα. Με τις πράξεις τους κατάφεραν να πνίξουν το φόβο και το ρατσισμό σε ένα κύμα αλληλεγγύης και ανθρωπιάς που άγγιξε όλο τον πλανήτη. Τώρα έχουμε μια μεγάλη ευκαιρία να τους το ανταποδώσουμε. Υπόγραψε τώρα το ψήφισμα, πριν λήξει η προθεσμία, για να ζητήσουμε να απονεμηθεί το Νόμπελ Ειρήνης στους ήρωες του Αιγαίου και διάδωσέ το παντού μέσω email, Facebook και Twitter», αναφέρεται σχετικά στην ιστοσελίδα Avaaz.org. 

Η καμπάνια ξεκίνησε τον περασμένο Νοέμβριο από δύο μέλη του συγκεκριμένου διαδικτυακού τόπου, την Αλκμήνη από την Αθήνα και τον Stephen από την Ουάσινγκτον και έχει ήδη ξεπεράσει τις 260.000 «υπογραφές»! Είναι τέτοια η δημοσιότητα που έχει πάρει –δικαίως- το θέμα, που τα αρμόδια υπουργεία εξετάζουν τον τρόπο με τον οποίο μπορεί να είναι υποψήφιοι για Νόμπελ οι κάτοικοι των νησιών του ανατολικού Αιγαίου.

Ακόμη κι αν στο τέλος δεν κερδίσουν, το όποιο Νόμπελ, θα έχουν κερδίσει στη μάχη της ζωής. Δεν ζούνε όλοι, άλλωστε, για ένα βραβείο ή για την επιβεβαίωση. Κάποιοι, μάλιστα, δεν ζούνε καν, διότι έχουν «φροντίσει» για το… θάνατό τους κάποιοι άλλοι, σπέρνοντας διαφορές, διαμάχες και πολέμους, ενώ υπάρχουν κι αυτοί, που αναζητούν μια καλύτερη ζωή μακριά από τα σπίτια και τις οικογένειές τους, οι οποίοι δεν ψάχνουν σίγουρα για κανένα «μπράβο».

Την ώρα που εμείς απολαμβάνουμε τη δυνατότητα ακόμη και του να επικοινωνούμε μέσω του διαδικτύου, υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω, οι οποίοι είτε πνίγονται, είτε προσπαθούν να αποφύγουν τον πνιγμό. Τι τραγική ειρωνεία, ε; Να έχεις αποφύγει απαγχονισμούς, πυροβολισμούς, εκρηκτικούς μηχανισμούς και να βρίσκεις άδοξα τέλος στο βυθό του Αιγαίου, του τόσο φιλόξενου και ιστορικού αυτού τόπου, στη γη των Θεών, των ηρώων και των φιλοσόφων ή να χάνεις τη ζωή σου, επειδή δεν υπάρχει επαρκής ανθρωπιστική βοήθεια και κατάλληλες συνθήκες. Αυτόν τον κόσμο να τον χαίρονται! Ο Σωκράτης θα ζητούσε από μόνος του κώνειο, να πιει, να «φύγει», να μην τα-τους βλέπει…