Έχεις βαρεθεί τα James Bond, Star Wars, τους Εξορκιστές, τις αμερικανιές του Σταλόνε και του Σιγκάλ, και τις χαζοκωμωδίες με τα κολλέγια; Θα ήθελα πολύ να σου πω ότι ο ελληνικός κινηματογράφος είναι αυτός που χρειάζεσαι, ο ιδανικός για σένα, αλλά δεν μπορώ. Θα είναι ψέμα, παρά τις σπουδαίες, τελευταία, προσπάθειες του Παπακαλιάτη (δεν ισχύει το ίδιο για το ελληνικό θέατρο, όπου μπορεί εύκολα κάποιος να βρει ποιοτικές πραγματικά παραστάσεις).
Αν σου πω για το γαλλικό σινεμά και πάλι δεν θα πρωτοτυπήσω. Είναι πιθανότατα οι κορυφαίοι στην Ευρώπη, με τους Ιταλούς να έπονται, αλλά θα το γνωρίζεις ήδη. Αν σου μιλήσω για τον αργεντίνικο, όμως; Πόσο καλά ξέρεις τους Αργεντινούς και τα κινηματογραφικά τους διαμάντια; Ήρθε η ώρα να στα πω, να τα μάθεις, όπως και να γνωρίσεις καλύτερα τον «Μαραντόνα» των αργεντίνικων φιλμ, τον σπουδαίο Ρικάρντο Νταρίν.
Είδα πρόσφατα το «Ιστορίες για αγρίους», το οποίο ήταν υποψήφιο για Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας (το έχασε τελικά από την ταινία Ida) και έγινε η μεγαλύτερη εισπρακτικά επιτυχία στην ιστορία του σινεμά της Αργεντινής.
Όχι απλά το προτείνω ανεπιφύλακτα, έγινε και η αφορμή γι’ αυτό το άρθρο, για να μπορέσω να σας «πουλήσω» κάτι που ίσως δεν γνωρίζετε, αλλά αν με εμπιστευτείτε, θα το αγαπήσετε σίγουρα.
Όταν μιλάμε για καλό αργεντίνικο σινεμά, είναι σαν να βλέπουμε τον Λιονέλ Μέσι να προσπαθεί να σκοράρει απέναντι στον Βύζαντα Μεγάρων και με τον τερματοφύλακα εξουδετερωμένο! Τόσο σίγουρος, τόσο σίγουρα καλός…
ΟΙ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ 5 ΤΗΣ ΑΡΓΕΝΤΙΝΗΣ
1. 9 ΒΑΣΙΛΙΣΣΕΣ (Nueve Reinas), 2000
Διασκεδαστική, ανατρεπτική, πανέξυπνη, γρήγορη κωμωδία με τον Ρικάρντο Νταρίν, φυσικά, σε πρωταγωνιστικό ρόλο. Ο Χουάν και ο Μάρκος είναι δύο μικροαπατεώνες που μπλέκονται κατά σύμπτωση σε μια υπόθεση, η οποία μπορεί να τους κάνει εκατομμυριούχους… Ένας γνωστός απατεώνας τους στρατολογεί για να πουλήσουν μια σειρά από εξαιρετικά σπάνια και πολύτιμα γραμματόσημα, τις Εννέα Βασίλισσες.
Προκύπτουν δύσκολες διαπραγματεύσεις και μια σειρά από ύποπτους και ιδιαίτερους χαρακτήρες. Ο ένας εξαπατά τον άλλον, η μία κομπίνα διαδέχεται την άλλη (σαν να βλέπεις ένα σύγχρονο The Sting – Το Κεντρί) και η αγωνία κορυφώνεται. Τελικά, ποιος κλέβει ποιον και ποιος είναι ο μεγαλύτερος απατεώνας;
Πρέπει να τη δεις, διότι τα έχει όλα. Δεν είναι αμερικανιά (όχι ότι με χαλάνε μερικές και από δαύτες), να γελάς (;) με τα πλαστικά βυζιά της 18χρονης, της κόρης του αστυνομικού, ο οποίος την πιάνει ημίγυμνη να φιλιέται με ένα μαύρο ράπερ σε πάρτυ του κολεγίου!
Είναι «θεατράλε» κωμωδία, με εκπληκτικές ερμηνείες, εξαιρετικά ανατρεπτική και γρήγορη, τόσο που μόλις τελειώσει θες να… κλάψεις (αυτή τη φορά όχι από τα γέλια), διότι κατά βάθος θα παρακάλαγες να έχει τουλάχιστον δυο ώρες ακόμη! Στο τοπ 20 μου έβερ!
2. ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ (El Secreto de sus ojos), 2009
Καλά το φανταστήκατε, πρωταγωνιστεί και πάλι ο Ρικάρντο Νταρίν. Γιατί όχι, ο Μαραντόνα δηλαδή δεν είχε πάρει μέρος σε τρία Μουντιάλ; Το συγκεκριμένο αριστούργημα βραβεύτηκε κιόλας ως η καλύτερη ξενόγλωσση ταινία εκείνης της χρονιάς, έχει εξαιρετική κινηματογραφία, χαρακτήρες και υποκριτική, είναι συναισθηματική, με φοβερούς διαλόγους και σωστές δόσεις από έγκλημα, θρίλερ, δράμα και έρωτα.
Όσον αφορά στο σενάριο, ο Μπένζαμιν Εσπόζιτο είναι ένας πρόσφατα συνταξιοδοτημένος νομικός σύμβουλος. Επηρεασμένος ακόμα από μια βάναυση δολοφονία που συνέβη είκοσι πέντε χρόνια νωρίτερα, το 1974, αποφασίζει να γράψει ένα μυθιστόρημα. Όταν ξαναζήσει το παρελθόν, όμως, επανασυνδέεται με μια γυναίκα που έχει αγαπήσει σιωπηλά όλα αυτά τα χρόνια.
Σας την προτείνω εγώ, το imdb, ο Νταρίν, οι φίλοι του, οι παραγωγοί του έργου, ο ίδιος ο Ντιέγκο Μαραντόνα και ο Γκαμπριέλ Μπατιστούτα, είμαι βέβαιος γι' αυτό!
3. Ο ΓΙΟΣ ΤΗΣ ΝΥΦΗΣ (El hijo de la novia), 2001
Αναρωτιέστε αν παίζει και εδώ ο Ρικάρντο Νταρίν; Κακώς. Το κάνει και μάλιστα πάλι εμφατικά. Άλλη μία υποψήφια για καλύτερη ξενόγλωσση ταινία. Είναι κωμωδία και δράμα μαζί, σε μια αρμονική ισορροπία ή ισορροπημένη αρμονία… Αναφέρεται στην οικογένεια, τις σχέσεις, τα οικονομικά προβλήματα, θυμίζοντας παλιές καλές ιταλικές και σύγχρονες γαλλικές ταινίες.
Στην πλοκή τώρα. Ο Ράφαελ είναι ένας εστιάτορας που περνάει κρίση μέσης ηλικίας. Είναι διαζευγμένος, βλέπει ελάχιστα την κόρη του, δεν έχει φίλους και αποφεύγει τις δεσμεύσεις. Και για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα δεν έχει επισκεφτεί τη μητέρα του, που βρίσκεται σε γεροκομείο λόγω Αλτσχάιμερ. Θα χρειαστεί γρήγορα, όμως, να επαναπροσδιορίσει και να σκεφτεί ξανά τη ζωή του. Μια σειρά από απρόσμενα γεγονότα θα τον αναγκάσουν…
4. Η ΑΓΕΛΑΔΑ ΠΟΥ ΕΠΕΣΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ (UN CUENTO CHINO), 2011
Μην κουράζετε άλλο το κεφάλι σας, αναρωτώμενοι αν και σ' αυτή την ταινία έχει βρει ρόλο ο Ρικάρντο Νταρίν. Είπαμε, είναι ο Αλ Πατσίνο, ο Άντονι Χόπκινς και ο Σον Πεν της χώρας του, φυσικά και παίζει -παντού-.
Εδώ βλέπουμε τον Ρομπέρτο, έναν κατσούφη και αντικοινωνικό άνδρα, ιδιοκτήτη ενός καταστήματος στο Μπουένος Άιρες, του οποίου του αρέσει να συλλέγει παράξενες ιστορίες που διαβάζει στις εφημερίδες. Ο τύπος συναντά απρόσμενα τον Γιούν, έναν Κινέζο που μόλις έφτασε στην Αργεντινή, αναζητώντας το μοναδικό ζωντανό συγγενή του. Ο Ρομπέρτο τον φιλοξενεί, και αυτή η ασυνήθιστη συμβίωση τον βοηθά να βάλει τέλος στη μοναξιά του. Μέσα από την πλοκή θα εξηγηθεί και το σουρεαλιστικό σκηνικό, με την αγελάδα που πέφτει από τον ουρανό!
Να τη δείτε, διότι είναι μια πολύ ευχάριστη κωμωδία, η οποία με (μαύρο σε αρκετές περιπτώσεις) χιούμορ εξερευνά το πεπρωμένο, τις πολιτιστικές διαφορές, την αγάπη και τη φιλία.
Μόλις τελειώσει, μπορείτε να βάλετε το τελευταίο Ράμπο, για λίγη… εθνοκάθαρση! Αν θέλετε να ξεχειλίζει σαν… αίμα η ποιότητα (lol, omg, wtf, sick and tired, what about now the funk soul brother, hadokken, good morning Vietnam και όλα τα άλλα μαζί!!!).
5. ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΜΟΤΟΣΙΚΛΕΤΑΣ (Diarios de motocicleta), 2004
Μια ταινία για τον Ερνέστο τσε Γκεβάρα, τον διάσημο Αργεντινό αγωνιστή, η οποία είναι στην πραγματικότητα συμπαραγωγή μεταξύ Αργεντινής, ΗΠΑ, Χιλής, Περού, Βραζιλίας, Ηνωμένου Βασιλείου, Γερμανίας και Γαλλίας!
Είχε προταθεί για 42 βραβεία, κέρδισε 37 από αυτά και είναι μια ταινία, η οποία "μιλάει» για τα ταξίδια, την περιπέτεια, την ανακάλυψη, αλλά κυρίως την αυτογνωσία.
Πάμε πίσω στο 1952, ο Ερνέστο τσε Γκεβάρα είναι ακόμη φοιτητής ιατρικής και αποφασίζει να γυρίσει τη Νότια Αμερική με μια μοτοσικλέτα, μαζί με τον φίλο του, τον Αλμπέρτο Γκρανάδο. Αφήνουν λοιπόν πίσω τους την άνεση του Μπουένος Άιρες και ξεκινήσουν ένα ταξίδι ανακάλυψης της πολύπλοκης ανθρώπινης και κοινωνικής κατάστασης της ηπείρου, έχοντας ρομαντική και περιπετειώδη διάθεση, κάτι που βγάζει ολόκληρη η ταινία. Ρομαντισμό και περιπέτεια.
Και μη μου πείτε ότι δεν θα θέλατε κι εσείς να πάρετε μια μοτοσικλέτα και να εξαφανιστείτε, ανακαλύπτοντας τον εαυτό σας μαζί με τον κόσμο. Όπου μοτοσικλέτα, βάλτε τζιπ, τροχόσπιτο, ό,τι θέλετε…
5+1… ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΑΓΡΙΟΥΣ (Wild Tales), 2014
Υπάρχουν πολλές ταινίες που θα μπορούσαν να μπουν «σφήνα» στην πρώτη πεντάδα. Μία από αυτές, η πιο πρόσφατη, είναι το «Wild Tales (Relatos Salvajes)», το «Ιστορίες για αγρίους».
Πρόκειται για έξι διαφορετικές ιστορίες-επεισόδια σε μία ταινία. Επεισόδια, τα οποία εναλλάσσουν ίντριγκα, κωμωδία και βία, με τους χαρακτήρες να οδηγούνται στα όριά τους, να χάνουν κάθε έλεγχο και να ξεπερνούν τη… λεπτή γραμμή που διαχωρίζει τον πολιτισμό από τη βαρβαρότητα, τη θεία φύση του ανθρώπου, με την ανθρώπινη υπόσταση!
Δεν είναι μια ταινία για όλους, διότι σε κάποια σημεία γίνεται μακάβρια, αλλά αξίζει να τη δει κανείς για να διαπιστώσει πού μπορεί να φτάσει ο άνθρωπος σε στιγμή απελπισίας και θυμού, μήπως και δεν φτάσει ποτέ!
Κλείνοντας, θα προσθέσω και τα «The Official Story» (1985), «The Man Next Door» (2009), «XXY» (2007), «The Aura» (2005), «Man Facing Southeast» (1986). Στην υγειά των «Γκαούτσος»…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου