Sherlock vs Sherlock...

Sherlock vs Sherlock. Ή, για την ακρίβεια, Robert Downey Jr. εναντίον Benedict Cumberbatch… Το δίλημμα δεν είναι ρητορικό, σαν το κιθαρίστας ή ντράμερ, ούτε μπορεί και επιτρέπεται να απαντηθεί… ωχαδερφίστικα! Του τύπου «τι μας ρωτάει τώρα αυτός;». Βρίσκομαι στην ευχάριστη θέση να σας ανακοινώσω, ότι βρίσκομαι στη δυσάρεστη και πολύ δύσκολη θέση να μην ξέρω τι μου γίνεται, κάθε φορά που παρακολουθώ τον Λονδρέζο Cumberbatch να δίνει άλλη μία παράσταση υποδυόμενος τον εμβληματικό ντετέκτιβ στην τηλεοπτική σειρά του BBC.

Είναι εκπληκτικά σαγηνευτικός, φυσικά φλεγματικός, θαρρείς όχι ότι γεννήθηκε γι’ αυτό το ρόλο, αλλά πως γράφτηκε ολόκληρη η ιστορία πάνω του. Σαν να υπήρχε πάντα, από το 1887, όταν και ο Sir Arthur Conan Doyle δημιούργησε τον Sherlock. Από την άλλη, δεν μπορώ να αντισταθώ και στον αγαπημένο μου Robert Downey, τον υπερκινητικό Νεοϋορκέζο, τη διαρκή αυτή πηγή ενέργειας και χιούμορ, έναν ηθοποιό που μπορεί με την ίδια άνεση και επιτυχία να ενσαρκώσει τον οποιονδήποτε, από το Σωκράτη και το Χριστό, μέχρι την… Παναγία και τον Iron Man!

Άντε τώρα να επιλέξεις μεταξύ Σωκράτη και Πλάτωνα ή Αριστοτέλη. Δεν μιλάμε για Μαραντόνα ή Πελέ, να πεις Ντιεγκίτο να τελειώνει το θέμα. Εδώ το δίλημμα είναι αντίστοιχο του… «Ιησούς ή Χριστός;»! Δεν υπάρχει. Θα πρέπει, λοιπόν, να επιστρατευτεί η αντικειμενική υποκειμενικότητα (!) και να τεθεί το θέμα ως έχει. «Εσείς ποιον προτιμάτε;».

Ο κινηματογραφικός, ο Robert Downey Jr., υποδύεται έναν Sherlock πιο «μάχιμο», έναν action hero, σε μια διαφορετική εποχή, βικτοριανή, ο οποίος μιλάει ακατάπαυστα και με την ταχύτητα του… φωτός, είναι ξυπνητζής και διόλου σοβαρός, μα πολύ σοβαροφανής, αλλά και sexy και straight, τουλάχιστον στα όρια του τεχνητού οφσάιντ! Το οποίο το σφυρίζεις, όμως, διότι είναι υπέρ του επιτιθέμενου και αυτός αφενός επιτίθεται και αφετέρου μάλλον straight είναι… Χωρίς τη βοήθεια της τεχνολογίας, δίχως ίντερνετ και gps, μα με την οξυδέρκεια και τα γυμνά του μπράτσα, χάρη στη γνώση της πολεμικής τέχνης του Wing Chun Kung Fu -στην πραγματικότητα ο Robert είναι μαθητής του Eric Oram, τον οποίο ο δικός μου δάσκαλος, Θοδωρής Κατσιγιάννης, περνούσε… δύο και τρία χεράκια κάποτε στην Αυστραλία, στη σχολή του grandmaster William Cheung, λόγω και της τουρκικής του καταγωγής- καταφέρνει και λύνει όλες τις υποθέσεις.

Ο τηλεοπτικός, ο Cumberbatch, αν και υποδύεται τον μυθικό ντετέκτιβ στη σημερινή εποχή, στο σημερινό Λονδίνο, βγάζει έναν βικτοριανό Brit αέρα και προσαρμόζει το τότε με το τώρα, θαρρείς ότι είναι πραγματικά η μετενσάρκωση κάποιου που δεν υπήρξε ποτέ, αλλά υπάρχει τώρα μέσα από τις οθόνες για να μας δείχνει το πώς θα ήταν αν υπήρχε! Μπερδευτήκατε; Εγώ να δείτε. Είναι τόσο καλός ηθοποιός, είτε σαν Alan Turing στο εκπληκτικό «Imitation Games», είτε σαν Φορντ στο «12 χρόνια σκλάβος», σαν Khan στο τελευταίο «Star Trek», σαν «Dr. Strange», το οποίο αναμένεται σύντομα από χιλιάδες κόμικ φαν, πόσο μάλλον δε ως Sherlock, που σε κάνει και αναρωτιέσαι: «Είναι γι’ αυτόν ο ρόλος ή είναι αυτός ο ρόλος;»! Είναι ο τύπος του Sherlock, που δεν χρειάζεται να προσπαθήσει πολύ για να αποδείξει ότι είναι ο εξυπνότερος όλων όσων βρίσκονται γύρω του. Είναι και τόσο ακατάδεχτος, για να δεχτεί να προσπαθήσει. Όσο για ερωτισμό; Αυτόν τον κρατάει πολύ κρυφό, τον χαρίζει μόνο εκεί όπου θεωρεί ότι τον αξίζουν, ανεξαρτήτως φύλου, αρκεί να πλησιάζει η άλλη-ος το υψηλότατο IQ του. Δεν είναι γκέι σε αυτοάρνηση, απλά ερωτεύεται με το δικό του μοναδικό τρόπο καθετί ιδιοφυές. Και μόνο.

Στο πλευρό των δύο Sherlock βρίσκονται και δύο, διαφορετικοί φυσικά, John Watson. Ο Jude Law πλάι στον Downey και ο Martin Freeman στον Cumberbatch. Αξιόλογοι ηθοποιοί και οι δύο, μα στη σκιά των ιδιαίτερων φίλων τους. Κομπάρσοι-σταρ. Ρόμπιν δίπλα σε Μπάτμαν… Ούτε καν συμπρωταγωνιστές!

Λοιπόν; Θα ψηφίσετε; Ποιος είναι ο τύπος του Sherlock που εσείς προτιμάτε; Mε διαφορά… αγγίγματος πεταλούδας πάνω στο δέρμα ενός βόα συσφιγκτήρα (ανεπαίσθητη, μικρή, δηλαδή) προτιμώ τον Benedict Cumberbatch ως ηθοποιό, ενώ με διαφορά Κούδα σε σχέση με τον Βούδα (σε κιλά μπάλας και μόνο) και πάλι τον Άγγλο, σαν Sherlock αυτή τη φορά. Εντάξει, ήμουν αρκετά υπερβολικός. Με διαφορά Κούδα-Αναστόπουλου, σε τεχνική κατάρτιση. Ο «μουστάκιας» μπορεί να ήταν ο μεγαλύτερος σύγχρονος σέντερ φορ των ελληνικών γηπέδων, αλλά ο Κούδας της μίλαγε, πώς να το κάνουμε;