Μεγάλος Kobe, μεγάλο "αντίο", τεράστιο φινάλε...

Όλα τα ωραία έχουν ένα τέλος, το θέμα είναι αυτό το τέλος να είναι ωραίο. Κι αν δεν είναι, διότι στην  προκειμένη περίπτωση, αυτή του Κόμπι Μπράιαντ δεν διαφαίνεται ωραίο το τέλος της φετινής σεζόν με τις εμφανίσεις που πραγματοποιούν οι Λος Άντζελες Λέικερς, το θέμα είναι να μπορείς να το κάνεις ωραίο.

Ε, ο μεγάλος Κόμπι με την επιστολή που έστειλε δημόσια για να ανακοινώσει την απόσυρσή του στο τέλος της χρονιάς, έκανε το φινάλε του όχι μόνο ωραίο, αλλά τεράστιο…


Ο σύγχρονος «Μίδας» των «λιμνανθρώπων» -λέμε σύγχρονος διότι είχε προηγηθεί ο παμμέγιστος Έρβιν Μάτζικ Τζόνσον-, ο πιο ορίτζιναλ διάδοχος του κορυφαίου Μάικλ Τζόρνταν, ο κόμπο γκαρντ που πέρασε μια ζωή στο L.A. και πανηγύρισε σ' αυτά τα 20 χρόνια 5 πρωταθλήματα, αλλά και δύο χρυσά Ολυμπιακά μετάλλια, πήρε τη δύσκολη απόφαση να πει «αντίο». Και το έκανε με μια επιστολή, που ήδη συζητιέται και όπως όλα δείχνουν θα συζητιέται για πολλά χρόνια ακόμη.

«Αγαπημένο μου μπάσκετ,

από τη στιγμή που τύλιγα τις ψηλές κάλτσες του πατέρα μου για να φτιάχνω μπάλα και άρχισα να βάζω νοητά νικητήρια σουτ στο θρυλικό Western Forum, ένα πράγμα ήξερα για τα καλά:

Ότι σε έχω ερωτευτεί.

Η αγάπη μου ήταν τόσο μεγάλη που σου έδωσα τα πάντα. Από το μυαλό και το σώμα μου μέχρι το πνεύμα και την ψυχή.

Σαν 6χρονο αγόρι βαθιά ερωτευμένο μαζί σου, δεν είδα ποτέ το τέλος του τούνελ. Είδα μόνο τον εαυτό μου να βγαίνει από ένα τέτοιο. Κι έτσι έτρεξα. Έτρεξα πάνω κάτω το γήπεδο μετά από κάθε χαμένη μπάλα για σένα. Μου ζήτησες να παλέψω και σου έδωσα την καρδιά μου, γιατί μου πρόσφερες πολλά παραπάνω.

Έπαιξα με ιδρώτα και πόνο, επειδή ΕΣΎ μου το ζήτησες. Έκανα τα πάντα για ΕΣΈΝΑ, γιατί αυτό κάνεις όταν κάποιος σε κάνει να νιώθεις τόσο ζωντανός όπως με έκανες εσύ.

Έδωσες σε έναν 6χρονο το όνειρο να γίνει ένας Laker και θα σε αγαπώ για πάντα γι’ αυτό. Αλλά δεν μπορώ να σε αγαπώ εμμονικά για πολύ ακόμα. 

Αυτή η χρονιά είναι ό,τι μου έχει μείνει να δώσω. Η καρδιά μου μπορεί να αντέξει το σφυροκόπημα, το μυαλό μπορεί να το διαχειριστεί, αλλά το σώμα μου ξέρει ότι ήρθε η ώρα για το αντίο.

Και αυτό είναι ΟΚ, είμαι έτοιμος να σε αφήσω. Θέλω να το μάθεις τώρα ώστε να αδράξουμε κάθε στιγμή που μας έμεινε. Και τις καλές και τις κακές. Δώσαμε ό,τι είχαμε ο ένας στον άλλο.

Ξέρουμε και οι δύο, πως ό,τι και να κάνω μετά, θα είμαι για πάντα αυτό το παιδί με τις ανεβασμένες κάλτσες, τον κάδο σκουπιδιών στη γωνία και με τα πέντε δευτερόλεπτα στο ρολόι. Η μπάλα στα χέρια μου. 5, 4, 3, 2, 1…

Θα σε αγαπώ για πάντα,

Kobe»…

Εγώ αυτό που έχω να πω από την πλευρά μου, είναι ένα μεγάλο ευχαριστώ στον παίκτη Κόμπι Μπράιαντ, για τα όσα προσέφερε δύο δεκαετίες τώρα στην αγαπημένη μου ομάδα. Είμαι Laker από την εποχή του Μάτζικ, του Τζαμπάρ, του Μπάιρον Σκοτ, του Τζέιμς Γουόρθι και του… Ελληνοαμερικανού Κερτ Ράμπις (Ραμπίδη!). Δεν έπαψα ποτέ να είμαι. Ούτε στα χρόνια της κυριαρχίας των Μπουλς του Τζόρνταν, ούτε όταν οι Λέικερς με δυσκολία έμπαιναν στα πλέι οφ, ούτε κι όταν επέλεγα στα NBA Live '95, '96, '97 την ομάδα μου γνωρίζοντας ότι θα χάσω, καθώς με τον Νικ Βαν Έξελ, τον Βλάντε Ντίβατς, τον Σέντρικ Σεμπάλος ή τον Έντι Τζόουνς κανείς δεν πήρε δαχτυλίδι και πάντα έπαιζα από μειονεκτική θέση.

Έκλαψα και στεναχωρήθηκα όταν ο «δικός μου», ο Μάτζικ, ανακοίνωσε πως είναι φορέας του AIDS, διότι φοβήθηκα και δυστυχώς επαληθεύτηκα ότι δεν θα τον δω ποτέ ξανά να μαγεύει, λυπήθηκα όταν έφυγε από την ομάδα ο τεράστιος Σακίλ Ο' Νιλ, το alter ego του Κόμπι, με τον οποίο πανηγύρισα τα πάντα, λάτρεψα τους Ντένις Ρόντμαν, Ρόμπερτ Χόρι, Ντέρεκ Φίσερ, τον τρελό Ρον Αρτέστ και φυσικά τον «Ζεν Μάστερ» Φιλ Τζάκσον για τα όσα μου χάρισαν, είδα στα κίτρινα-μωβ ακόμη και τους Γκάρι Πέιτον, Καρλ Μαλόουν, αλλά και τον Πάου Γκασόλ, γούσταρα να βλέπω τον τιτανοτεράστιο Τζακ Νίκολσον στην πρώτη σειρά του Staples Center να βλέπει ζωντανά αυτό για το οποίο εγώ ξενύχταγα και παρακολουθούσα από μερικές χιλιάδες χιλιόμετρα απόσταση. Ναι, είμαι ένας Laker!

Και, ναι, είμαι θαυμαστής και του Κόμπι.
Τον λάτρεψα και τον ευχαριστώ. Το Hall of Fame έχει ξεχωριστή θέση για εκείνον και η καρδιά μου άλλη μια τόσο περίοπτη. Κι ας μην ήταν «Άγιος». Κι ας είχε τις ιδιοτροπίες του. Κι ας χειρίστηκαν λίγο περίεργα τη σχέση τους αυτός και ο Σακίλ. Εδώ δεν είμαστε κατηχητικό. Μιλάμε για μπάσκετ. Και το μπάσκετ του χρωστάει πολλά. Εγώ σίγουρα αρκετά. 

Πρόκειται για έναν από τους μεγαλύτερους, "ό,τι πιο κοντινό στον Μάικλ Τζόρνταν" που είπε και ο τεράστιος Μάτζικ χθες, "ο δικός μου Τζόρνταν" που έσπευσε να φωνάξει ο Πωλ Τζορτζ... Ξέρετε τι θα θυμάμαι περισσότερο απ' όλα; Όχι τους 81 (!) πόντους του σε ένα παιχνίδι, όχι κάποιο από τα αμέτρητα buzzer beater, αλλά τη θέλησή του για να κερδίζει. Όταν οι συμπαίκτες του ακόμη και στην εθνική ομάδα των ΗΠΑ ξυπνούσαν στις 8.00 για να πάρουν πρωινό, ο Κόμπι είχε κάνει ήδη μια δίωρη  ατομική προπόνηση! Συν, ότι οι Χόρνετς που τον είχαν κάνει ντραφτ το 1996, θεώρησαν ότι δεν τους είναι χρήσιμος και έτρεξαν να τον ανταλλάξουν. Ευτυχώς το έκαναν με τους Λέικερς, για χάρη του Γιουγκοσλάβου σέντερ, Βλάντε Ντίβατς! Ευχαριστούμε πολύ Σάρλοτ...

Για την ιστορία, σε 1292 αγώνες κανονικής περιόδου, ο Κόμπι μετράει 25.3 πόντους με 48.1% στα δίποντα, 33.1% στα τρίποντα και 83.7% στις βολές, μαζί με 5.3 ριμπάουντ, 4.8 ασίστ και 1.5 κλεψίματα ανά 36.5 λεπτά συμμετοχής. Κι αν δεν είχε τους σοβαρούς τραυματισμούς του τα τελευταία χρόνια και αν δεν ήταν πια τόσο μόνος σε αυτούς τους Lakers, του μικρού μπάτζετ και του μετριότατου ρόστερ, ο 37χρονος πια σταρ θα είχε ακόμη πιο σπουδαία στατιστικά. 

Ας απολαύσουμε απλά και properly την κάθε στιγμή της τελευταίας ευθείας ενός κορυφαίου. Ενός… Proper Star και Proper Champ! Κι ας ελπίζουμε, εμείς οι φαν των 16 φορές πρωταθλητών, να βρούμε σύντομα το διάδοχο (Κέβιν Ντουράντ το L.A. σε περιμένει...).

Οδηγός Πολεμικών Τεχνών

ΌΧΙ! Δεν είναι όλες οι πολεμικές τέχνες και τα μαχητικά στυλ καράτε και, επίσης, δεν πρέπει να σας ακούγονται όλα… κινέζικα! Καταρχήν, σταματήστε να βάζετε ταμπέλες στα πάντα. «Τι… καράτε είναι πάλι αυτό;», όταν βλέπετε κάποιον να ασκείται ή απλά να φοράει μια στολή, όπως επίσης και τα αμίμητα… «αλήτης θα είναι ή της νύχτας». Σίγουρα υπάρχουν και τέτοιοι, αλλά εδώ δεν κάνουμε, τώρα τουλάχιστον, αστυνομικό ρεπορτάζ.

Εδώ το θέμα είναι άλλο. Να σας ξεναγήσουμε στο συναρπαστικό χώρο των πολεμικών τεχνών, να πάρετε μια μικρή έστω γεύση από καθεμιά (από τις πιο διαδεδομένες τουλάχιστον) και να γνωρίσετε την προέλευση, την ιστορία και τα βασικά χαρακτηριστικά της. Και κάπου εδώ θα πρέπει να αποδώσουμε τα του Καίσαρος τω Καίσαρι στον Μπρους Λι, για τη συνεισφορά του στις τέχνες αυτές, όχι μόνο στο μαχητικό και φιλοσοφικό πεδίο, αλλά και για το ότι τις έβαλε -όλες υπό μία έννοια- στον παγκόσμιο χάρτη και στη βιομηχανία του κινηματογράφου.

«Το 1971 είχα ένα μικρό dojo (προπονητήριο) στη Νέα Υόρκη με 40 μαθητές, μόλις βγήκαν οι ταινίες του Μπρους Λι οι εγγραφές έφτασαν τις 300 και αναγκάστηκα να αλλάξω χώρο», είπε κάποτε ο διάσημος δάσκαλος του Eagle Claw, Leung Shum. Σκεφτείτε πόσα νέα dojo, αλλά και γυμναστήρια γενικότερα ανοίξανε έκτοτε…

Ας αρχίσει η σύντομη περιήγησή μας στις πιο διαδεδομένες πολεμικές τέχνες του κόσμου. Και στεκόμαστε στις πιο διαδεδομένες, διότι υπάρχουν αμέτρητα στυλ-συστήματα και θα χρειαζόταν μια ολόκληρη ιστοσελίδα προκειμένου να αναφερθούμε σε όλα, όχι ένα μόνο αφιέρωμα.

Tae Kwon Do

Ολυμπιακό άθλημα από το 2000, με σημαντικές διακρίσεις για την Ελλάδα, η πολύ δημοφιλής κορεατική πολεμική τέχνη ευνοεί κυρίως τη χρήση των μεσαίων, ψηλών, γυριστών και εναέριων λακτισμάτων και λιγότερο των χεριών.

Χωρίζεται σε δύο στυλ. Στο Ολυμπιακό, το WTF, το οποίο ανήκει πλέον στα σπορ γι’αυτό και βλέπουμε τους ταεκβοντόκα να φορούν κάσκες, επικαλαμίδες και προστατευτικούς θώρακες και στο πιο παραδοσιακό, το ITF, όπου χρησιμοποιούνται κυρίως πόδια, αλλά και τα χέρια.

Tang Soo Do

Το Τανγκ Σου Ντο είναι η δεύτερη μετά το Ταε Κβον Ντο μεγάλη κορεατική σχολή πολεμικών τεχνών. Ιδρύθηκε το 1945 από τον grandmaster Hwang Kee ως μια σύνθεση αρχαίων κορεατικών τεχνών, αλλά και με ισχυρές γιαπωνέζικες και κινέζικες επιρροές. Γνωστό και ως «κορεατικό καράτε» ιστορικά σημαίνει «ο δρόμος του άδειου χεριού σε μια οργάνωση βασισμένη στις πολεμικές αρετές».

Έχει πολλές ομοιότητες με το Ταε Κβον Ντο, όπως τα εντυπωσιακά ψηλά λακτίσματα, όμως έχει παραμείνει πιο πιστό στην παράδοση, αφιερώνοντας λιγότερη σημασία στο σπορ στοιχείο. Διάσημος τανγκσουντόκα υπήρξε ο Αμερικανός Τσακ Νόρις.

Hapkido

Άλλη μία τέχνη που μας έρχεται από την Κορέα (τη Νότια, ετσι;). Ουσιαστικά το Χαπκίντο είναι μια μίξη δύο συστημάτων. Του γιαπωνέζικου Daito Ryu Aiki Jutsu και της παραδοσιακής κορεατικής τέχνης «Taekyon» και περιλαμβάνει κλειδώματα, ρίψεις, λαβές, αλλά και γροθιές, λακτίσματα, γονατιές κτλ.

Ιδρυτής ήταν ο Choi Yong Sul τη δεκαετία του '50, αλλά μεγάλη ήταν η συμβολή και ενός άλλου grandmaster, του Ji Han Jae, ο οποίος έδωσε και το όνομα Hapkido στην τέχνη. Οι ρίψεις, οι λαβές και τα κλειδώματα έχουν πολλές ομοιότητες με αυτά του Aikido και του Jiu Jitsu, καθώς υπήρξε κοινή ρίζα και διδασκαλία από τον μεγάλο μάστερ του Daito Ryu Aiki-Ju Jutsu, τον Ιάπωνα Takeda Sokaku.

Karate

Είπαμε, δεν είναι όλα καράτε. Το καράτε, όμως, είναι καράτε. Τζαπάν εντελώς και σημαίνει «άδειο χέρι», όχι μόνο επειδή δεν χρησιμοποιούνται όπλα αλλά και διότι ο ασκούμενος οφείλει να αδειάσει την ψυχή και το μυαλό του από την υπερηφάνεια και τα πάθη έτσι ώστε να αναζητήσει την αρετή.

Το Karate-Do χωρίζεται ουσιαστικά σε δύο σκέλη. Στα παραδοσιακά συστήματα και σ’αυτά της πλήρους επαφής. Στην πρώτη κατηγορία ανήκουν τα γνωστά στο ευρύ κοινό Shotokan (αυτό που έκανε ο… Ken στο street fighter!), Kyokushin (το πιο «σκληρό» ίσως απ' όλα), Wado Ryu, Shito Ryu, Uechi Ryu, Shidokan και το Goju Ryu, το οποίο έχει κάποιες ρίζες από το κουνγκ φου και την Κίνα. Διάσημος καρατέκα υπήρξε ο... «Ντάνιελ Σαν» στο Karate Kid!

Aikido

«Ο δρόμος της εναρμονισμένης ενέργειας». Πρόκειται για σύστημα αυτοάμυνας από την Ιαπωνία με χαρακτηριστικό στοιχείο τις κυκλικές του κινήσεις, επηρεασμένο από τα κουνγκ φου λόγω της μακρόχρονης παρουσίας του δημιουργού του στην Κίνα. Αυτός ήταν ο Morihei Ueshiba, ο οποίος με βάση το Daito Ryu Jiu Jutsu και την κινησιολογία του Kenjutsu (η τέχνη του σπαθιού) δημιούργησε την τέχνη αυτή.

Βασική του φιλοσοφία είναι η αποφυγή του αντιπάλου με απαλές κυκλικές κινήσεις του σώματος που έχουν σκοπό και αποτέλεσμα τη διάσπαση της ισορροπίας του άλλου. Το Αϊκίντο, το οποίο είναι δημοφιλές και λόγω του τηλεοπτικού αστέρα και δασκάλου της τέχνης Στίβεν Σιγκάλ, έχει ρίψεις, λαβές, κλειδώματα και ακινητοποιήσεις.

Διακρίνονται ομοιότητες με το Hapkido και το Jiu Jutsu, καθώς υπήρξε κοινή ρίζα και διδασκαλία από τον μεγάλο μάστερ του Daito Ryu Aiki-Ju Jutsu, τον Ιάπωνα Takeda Sokaku. Δεν περιέχει γροθιές και λακτίσματα, ούτε περιλαμβάνει αγώνες, καθώς είναι αμυντικό στη φιλοσοφία του και παραδοσιακό (όχι σπορ).

Ninpo/Ninjutsu

Όταν ακούει κάποιος τη λέξη "νίντζα", δυστυχώς, λόγω κινηματογράφου κυρίως, το μυαλό του πηγαίνει αυτόματα-συνειρμικά σε μαυροντυμένους πολεμιστές δολοφόνους. Ήταν, όμως (μόνο) αυτο;

Νινζούτσου σημαίνει «η αρετή της υπομονής» και Νίνπο είναι «ο δρόμος που χαράζεις στη ζωή σου». Νίντζα είναι ο «άνθρωπος της σκιάς, ο πολεμιστής που δρα αθόρυβα». Η τέχνη των νίντζα είναι ίδια με αυτή των Σαμουράι και φυσικά δεν θα πρέπει να διαχωρίζονται οι μεν ως κακοί και οι δε ως καλοί.

Ιστορικά, οι Σαμουράι ήταν αυτοί που προστάτευαν τους αφέντες τους, αλλά όταν ένας αφέντης έχανε τη ζωή του τότε έπρεπε να εκτελέσουν το Σεπούκου, δηλαδή να αυτοκτονήσουν χρησιμοποιώντας το σπαθί τους. Κάποια στιγμή, ένας Σαμουράι αθέτησε αυτόν τον "όρκο τιμής", κατευθύνθηκε στα βουνά για να ζήσει κι εκεί συνάντησε κάποιους Ιάπωνες χωρικούς και μοναχούς, αλλά και Κινέζους οι οποίοι είχαν βρει καταφύγιο λόγω του δικού τους πολέμου με τους Μογγόλους. Εκεί διδάχθηκε κάποιες περαιτέρω τεχνικές και κάπως έτσι δημιουργήθηκε για πρώτη φορά η «μυστική» τέχνη των ninja/shinobi, από έναν Ronin, δηλαδή Σαμουράι χωρίς αφέντη και διασώζεται έως τις μέρες μας από τον κληρονόμο (soke), τον μεγάλο δάσκαλο, Hatsumi Masaaki.

Στο Νινζούτσου υπάρχουν μεταξύ άλλων τεχνικές αποφυγής, διαφυγής, σημεία πιέσεως, εξαρθρώσεις, σπασίματα οστών, ρίψεις, στρεβλώσεις, καθηλώσεις στο έδαφος, εκπαίδευση σε μικρά και μεγάλα παραδοσιακά και σύγχρονα όπλα (σπαθί, κοντάρι και άλλα), τακτικές αντιπερισπασμού, κινήσεις στο χώρο και πτώσεις, αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι εκτός από το πολεμικό κομμάτι, υπάρχει και πνευματικό και φιλοσοφικό. Πρόκειται για μια πλήρη πολεμική τέχνη, με μακρά ιστορία, υπόβαθρο και ένα ξεχωριστό κώδικα τιμής.

Kenpo

Πρόκειται για το είδος Καράτε που δημιούργησε ο Αμερικανός Εντ Πάρκερ. Το σύστημά του συνδυάζει κυκλική και γραμμική κίνηση με συνεχή ροή και οικονομία κινήσεων, ενώ η εξέλιξή του βασίστηκε σε αρχές και νόμους διαφόρων επιστημών όπως της φυσικής, της γεωμετρίας, των μαθηματικών και της κινησιολογίας.

Ο Εντ Πάρκερ ήταν άριστος γνώστης της ανατομίας του σώματος, ενώ μεγαλώνοντας σε μια δύσκολη περίοδο στους άγριους τότε δρόμους της Χαβάης, χρησιμοποίησε την εμπειρία του από το street fight και δημιούργησε τη δική του τέχνη, σπάζοντας παράλληλα πολλές παραδοσιακές και προσκολλημένες ιδέες.

Το Κένπο Καράτε έχει επιρροές από τα γιαπωνέζικα Καράτε, φυσικά, αλλά και από το Ζίου Ζίτσου, το Κουνγκ Φου και από τοπικές τέχνες της Χαβάης, όπως το Κατζουκένμπο. Το οποίο είναι επηρεασμένο από τη φιλιππινέζικη τέχνη ραβδιών και μαχαιριών εσκρίμα/κάλι/άρνις και ίσως γι' αυτό οι ασκούμενοι στο Κένπο εκπαιδεύονται και σ' αυτά τα όπλα. Ένας από τους πολλούς διάσημους μαθητές του Πάρκερ ήταν και ο Έλβις Πρίσλεϊ.

Wing Chun Kung Fu

Η πολεμική τέχνη του grandmaster Γιπ Μαν (όσοι δεν έχετε δει τις ταινίες Ip Man τρέξτε, μην το αμελήσετε άλλο) και του αγαπημένου όλων και αδικοχαμένου Μπρους Λι, τον οποίο μύησε στο σύστημα και σύστησε στον δάσκαλό του, ο κορυφαίος εν ζωή, Γουίλιαμ Τσουνγκ.

Το Γουινγκ Τσουν έρχεται από τη Νότια Κίνα και το Φοζάν, όμως η πρώτη σχολή έγινε στο Χονγκ Κονγκ κι αυτό αποτέλεσε την αφετηρία της εξάπλωσής του. Δίνει έμφαση στην ταυτόχρονη άμυνα και επίθεση και αποτελείται από απλές, σύντομες και άμεσες κινήσεις (ευθείες γροθιές και λακτίσματα παράδειγμα).

Μην ξεχνάμε, άλλωστε, ότι είναι η μοναδική πολεμική τέχνη η οποία έχει δημιουργηθεί από γυναίκα, αυτό σημαίνει ότι οφείλει να είναι αποτελεσματική και σε σύντομο χρονικό διάστημα μάλιστα, καθώς μια γυναίκα είναι από τη φύση της πιο αδύναμη από έναν άνδρα. Ιδρύτρια του συστήματος λοιπόν ήταν μια βουδίστρια μοναχή, η Ng Mui, περίπου το 1700 μ.Χ. η οποία το μετέδωσε σε μια μαθήτρια που ονομαζόταν Yim Wing Chun («ελπίδα για το μέλλον» σημαίνει το όνομά της).

Στο Γουινγκ Τσουν ξεχωρίζουν μεταξύ άλλων η προπόνηση στην ξύλινη κούκλα και η εξάσκηση στο «τσι σάο», στα λεγόμενα «κολλημένα χέρια».

Διάσημος ασκούμενος στο Γουινγκ Τσουν σήμερα είναι μεταξύ άλλων ο ηθοποιός Robert Downey Jr., ο «Iron Man».

Jeet Kune Do

Εδώ μιλάμε για την πολεμική τέχνη που δημιούργησε ο ίδιος ο Μπρους Λι. Χάρη στην πληθωρικότητά του, την ταχύτητα και την εκρηκτικότητα που είχε ο γεννημένος στις ΗΠΑ, από Κινέζο πατέρα και… Κινεζογερμανίδα μητέρα, μετά από χρόνια μελέτη και εξάσκηση κυρίως στο Γουινγκ Τσουν του μεγάλου Γιπ Μαν, αλλά και σε πολλά άλλα συστήματα και τέχνες, όπως την πυγμαχία (είδωλό του ο Τζακ Ντέμπσι), την ξιφασκία και την πάλη, ο Μπρους δημιούργησε το Τζιτ Κουν Ντο.

Ο Μπρους κράτησε τα βασικά από το Wing Chun, την κάθετη γροθιά για παράδειγμα, ενώ από την ξιφασκία μελέτησε την ιδέα της αναχαίτισης. Διότι ο ξιφομάχος εκτελεί το λεγόμενο σταμάτημα, δηλαδή εξουδετερώνει την επίθεση του αντιπάλου λίγο πριν αυτή εκδηλωθεί ή μόλις έχει ξεκινήσει, με δική του επίθεση. Αυτή η ιδέα της αναχαιτιστικής κίνησης είναι έξω από κάποιο συγκεκριμένο σύστημα. Έβαλε λοιπόν το δυνατό χέρι μπροστά, όπως κάνει ο ξιφομάχος, πρόσθεσε τη στάση και το βηματισμό τού μπροστινού ποδιού από την πυγμαχία και συνδύασε αυτά με την κάθετη γροθιά.

Αυτή ήταν η βασική αρχή και τεχνική, που το 1968 έδωσε το όνομα της στην τέχνη: ο τρόπος (Do) της γροθιάς (Kune) αναχαίτισης (Jeet) ή Jeet Kune Do. Στο Γουινγκ Τσουν, κατά τον Μπρους Λι τουλάχιστον, ο μαχητής περίμενε την επίθεση τού αντιπάλου του πριν αντιδράσει. Εκείνος ήθελε να αρχίσει να μελετά τη αντίδραση σε επίθεση, πριν η επίθεση εκδηλωθεί!

Krav Maga

Το Κραβ Μαγκά είναι μια πολεμική τέχνη που έρχεται από το Ισραήλ και είναι βγαλμένη κυριολεκτικά από καταστάσεις πολέμου, γι' αυτό και θεωρείται από τις πλέον αποτελεσματικές. Στα Εβραϊκά σημαίνει μάχη επαφής και δημιουργός της είναι ο Ίμι Λίχτενφελντ.

Επικεντρώνεται αποκλειστικά στην αυτοάμυνα, καθώς και την προστασία άλλων, προσφέροντας στον ασκούμενο μοναδικές και πολύ εξελιγμένες μεθόδους και τακτικές μάχης. Διδάσκει τρόπους αντιμετώπισης για πολλά διαφορετικά είδη και καταστάσεις βίας, καθώς και τακτικές ενάντια σε επιθέσεις από έναν ή πολλούς άοπλους ή ένοπλους επιτιθέμενους. Περιλαμβάνει πάλη, πυγμαχία και επιλεγμένες λαβές από το αϊκίντο και άλλες πολεμικές τέχνες αυτοάμυνας.

FCS Kali

Το στυλ πολεμικής τέχνης που δημιούργησε ο Φιλιππινέζος Ray Dionaldo. Το Filipino Combat Systems είναι μια δυναμική, απόλυτα πρακτική και ρεαλιστική πολεμική τέχνη που εξειδικεύεται κυρίως στη μάχιμη χρήση και εφαρμογή του μαχαιριού-ων και του ραβδιού-ων και στην άοπλη αντιμετώπισή τους.

Για τη δημιουργία του έχουν ενωθεί αρμονικά πολλές πολεμικές τέχνες από τις Φιλιππίνες, την Ιαπωνία, την Κίνα, αλλά και τη Δύση.

Muay Thai & Boran

Καταρχήν πρέπει να διευκρινιστεί ότι Μουάι Τάι είναι το αγωνιστικό εθνικό σπορ της Ταϊλάνδης και Μουάι Μποράν είναι η παραδοσιακή πολεμική τέχνη της χώρας. Το Boran λοιπόν διδάσκει τις τεχνικές μάχης που χρησιμοποιούνταν πραγματικά στον πόλεμο μαζί με όπλα και περιλαμβάνει λακτίσματα, γροθιές, γονατιές, αγκωνιές, κλειδώματα, σπασίματα, ανατροπές, στατική πάλη, πάλη εδάφους καθώς και χρήση παραδοσιακών όπλων. Οι μαχητές δεν χρησιμοποιούν γάντια, αλλά είτε τα γυμνά τους χέρια, είτε τις γροθιές τους τυλιγμένες με σχοινί.

Το σύγχρονο Τάι παρεκκλίνει από το παραδοσιακό Μποράν, καθώς οι αγώνες του υπόκεινται σε κανόνες και έχει γίνει πιο πολύ άθλημα από τέχνη του πολέμου.

Τα παιδικά (Thundercats κ.α.) γίνονται "μάτσο" και μεγαλώνουν

Τούτο εδώ το άρθρο-θέμα θα μπορούσε να ήταν και μια ωδή στον μεγάλο Κρίστοφερ Νόλαν, χάρη στον οποίο απολαμβάνουμε χρόνια τώρα τις κορυφαίες, μακράν των υπολοίπων, ταινίες σούπερ ηρώων και συγκεκριμένα του Μπάτμαν. Αυτό που κατάφερε πρωτίστως ο Νόλαν ήταν να πάρει έναν ήδη σκοτεινό ήρωα και να τον κάνει ακόμη πιο dark, underground, πιο «μάτσο» και εντέλει ακόμη πιο άγριο και δημοφιλή στους λάτρεις του είδους.




Όλοι θυμόμαστε τους ήρωες με τους οποίους μεγαλώσαμε, εμείς ειδικά οι γενιές των 80's και 90's, προτού προκύψουν κάτι… ελαφρώς γκέι τυπάκια (προς Θεού δεν έχουμε τίποτα με τους γκέι), σαν τους Power Rangers και μονοπωλήσουν τις οθόνες των μικρών παιδιών η Ντόρα η μικρή εξερευνήτρια και κάθε λογής αρκουδοσκυλάκια!
Η τάξη πρέπει να αποκατασταθεί! Ο Proper Man οφείλει να γυρίσει στις ρίζες του, μα ταυτόχρονα να ανανεωθεί ή να… Νολανωθεί και γι’αυτό πήραμε τους αγαπημένους μας super heroes και σας τους παραδίδουμε ρετουσαρισμένους, πιο σκοτεινούς και άγριους από ποτέ, χάρη στη βοήθεια της γραφιστικής τέχνης, σε ένα πολύ όμορφο φωτογραφικό θέμα.



Batman

Εν αρχή ο σκοτεινός ιππότης Μπάτμαν. Ο Μπρους Γουέιν, ο άνθρωπος-νυχτερίδα, ο τιμωρός του εγκλήματος στην Γκόθαμ Σίτι, ο οποίος έχει «παίξει» σε αμέτρητα κόμικ δεκαετίες τώρα, τηλεοπτικές σειρές, ταινίες, καρτούν, μόνο στο… θέατρο δεν έχει ανέβει! Χάρη στον Τιμ Μπάρτον, αρχικά, αλλά και στον αρχοντικό για Γουέιν, Μάικλ Κίτον, και κυρίως χάρη στον μεγάλο Νόλαν, των Inception, Memento, Interstellar (κ.α.) και στον εκπληκτικό Κρίστιαν Μπέιλ, ο Μπάτμαν κατέχει την πρωτιά στις καρδιές μας. Ας δούμε πώς ήταν και πώς ευτυχώς έγινε, μήπως και μπορέσουμε έστω να φανταστούμε όλους τους άλλους το ίδιο σκοτεινούς και αγριεμένους.

Superman

Ο άλλος μεγάλος ήρωας, το άλλο μεγάλο brand name της D.C. Universe. Ο οποίος σύντομα θα εμφανιστεί και σε ταινία με τον Μπάτμαν (αυτή τη φορά ο Μπεν Άφλεκ θα πρωταγωνιστεί ως Μπρους Γουέιν), μήπως καταφέρει κι αυτός να… ανδρωθεί, διότι πολύ σοφτ παρέμεινε. Πώς την έχεις δει έτσι κύριε Κλαρκ Κεντ; Θα συνεχιστεί για πολύ ακόμη αυτή η… τραγωδία-κωμωδία να βγάζεις απλά τα γυαλιά που φοράς, να λείπεις από προσώπου γης ως Κλαρκ και ουδείς να καταλαβαίνει αντικρίζοντάς σε ως Σούπερμαν κάθε φορά, ότι είσαι το ίδιο άτομο; Έλεος και μ’αυτό το σώβρακο έξω και πάνω από το… κολλάν! Για να σε χαρούμε λίγο πιο… αντρουά!

Thundercats

Για πολλά χρόνια, φανταστείτε δηλαδή για πόσα πρωινά, ο Λάιονο και η παρέα του ήταν αυτοί που μας κρατούσαν συντροφιά και μας έκαναν να παίρνουμε στα χέρια μας κουτάλες, ξύλα, ψεύτικα σπαθιά, ό,τι βρίσκαμε και να φωνάζουμε «Θάντερ, Θάντερ, Θάντερκατς, ωωωωωωωωω» περιμένοντας αυτά να μεγαλώσουν και μαζί τους κι εμείς… Τα διάσημα αιλουροειδή κατέχουν περίοπτη θέση στις καρδιές αγοριών, αλλά και κοριτσιών. Σνιαρφ!

Silverhawks

Κοντά στα γατάκια και τις τίγρεις, υπήρχαν επί πολλά χρόνια και τα διάσημα ασημένια γεράκια του διαστήματος. Αγαπημένη σειρά με πολύ χαρακτηριστικό soundtrack και βεβαίως βεβαίως τον λατρεμένο κιθαρόβιο καουμπόη, που με τις νότες του κατατρόπωνε τους κακούς!

Mutant Ninja Turtles

Ο Ραφαέλο, ο Ντονατέλο, ο Λεονάρντο και ο Μικελάντζελο μεγαλωσαν γενιές και γενιές και ακόμη υπάρχουν, κάπου εκεί έξω, στο Nickelodeon, στα ράφια του Τζάμπο, σε αποκριάτικες στολές, σε παιχνιδομηχανές κτλ. Όταν ήμαστε μικροί υπήρχαν κυρίως στις καρδιές μας. Και στη λιγούρα μας για πίτσα! Τους… ενηλικιώσαμε απλά για πάρτη σας και σας τους παρουσιάζουμε.

Inspector Gadget

Κατά κόσμο Αστυνόμος Σαϊνης… Εντάξει αυτός ό,τι και να του κάνεις θα παραμείνει αστεία φιγούρα, φλώρος για αστυνομικός, αλλά και όσο ηλίθιος χρειάζεται για να μη λύνει ούτε ήδη λυμένη υπόθεση! Κάναμε, πάντως, μια προσπάθεια.

Bravestar

Σιγά μη τον ξεχνούσαμε. Τον απόλυτο σερίφη του διαστήματος. Τον άνθρωπο που απέδωσε κατά κάποιο τρόπο δικαιοσύνη και στους Ινδιάνους, διότι πού αλλού θα μπορούσαμε να δούμε απόγονο ή πρόγονο τέλος πάντων των Απάτσι ή των Ναβάχο να φοράει το αστέρι και να επιβάλει το Νόμο; Σίγουρα όχι σε ταινία του Τζον Γουέιν ή του Κλιντ Ίστγουντ. Ε, ο αγαπημένος μας καβαλάρης με… τη δύναμη της αρκούδας, του γερακιού, του πούμα και του λύκου, το έκανε «αληθινό». Ήταν ήδη όσο «μάτσο» έπρεπε, ας δούμε πώς θα ήταν κάλλιστα σήμερα σε μια πιο αγριεμένη εκδοχή αφού η εποχή της αθωότητας μας άφησε προ πολλού.

He-Man

Ο Πρίγκιπας Άνταμ ήταν πρωτοπόρος, καθώς έγινε αρχικά παιχνίδι για παιδάκια και μετέπειτα κόμικ και καρτούν! Ο ήρωας του πλανήτη Ετέρνια, με τις πολλές παραλλαγές σε βαφές μαλλιών, δεν εξηγείται αλλιώς πώς γίνεται στα λίγα χρόνια που μας απασχόλησε τη δεκαετία του 80 να είχε τη μία κίτρινα, την άλλη πορτοκαλί, αλλά και μωβ και ό,τι μπορεί να φανταστεί κανείς, είχε δανειστεί στοιχεία από τον Κόναν τον Βάρβαρο, όμως, μάλλον λίγο φλώρος θα έδειχνε σήμερα. Κάτι κάναμε και γι' αυτόν! Για να μη λένε οι νεολαίοι, με τι… κολλεγιόφατσες μεγαλώσαμε.

G.I. Joe

Ναι, οι γνωστοί μέχρι και σήμερα… Τζι Αι Τζο! Η απόλυτη αμερικανιά ή το πιο… στρατόκαβλο παιχνίδι όλων των εποχών. Μικρές φιγούρες με ηρωικούς φαντάρους που εκπροσωπούσαν κάθε όπλο και κάθε ειδικότητα, εκτός από καψιμιτζή φυσικά, συν κάθε λογής όχημα. Απέναντί τους η τρομοκρατική οργάνωση Cobra, το αντίπαλο δέος. Οι Αμερικανοί φαντάροι επέστρεψαν προ ολίγων ετών και στις μεγάλες οθόνες, με τον «Ροκ», Ντουέιν Τζόνσον, όμως για εμάς δεν έλειψαν ποτέ. Respect και πάρτε λίγη παραπάνω αγριάδα. Α, ρε Νόλαν που θέλετε όλοι!

Transformers

Ότομποτς εναντίον Ντισέπτικονς… Ή αλλιώς, ξέρω ξέρω, η ταινία όπου έχει παίξει η Μέγκαν Φοξ! Τα αυτοκίνητα-ρομπότ έχουν πολύ μεγάλο βιογραφικό και αμέτρητα χιλιόμετρα, πάντως, στις πρωινές μικρές μας οθόνες, για να σας επιτρέψουμε να τα ταυτίσετε με την καλλονή του Χόλιγουντ. Ας δούμε τον Όπτιμους Πράιμ να μεγαλώνει και να αγριεύουν λίγο οι… προφυλακτήρες και τα φτερά του!