Το κύμα έρχεται για να σβήσει τις αναμνήσεις τους. Την αξιοπρέπεια τους. Τη ζωή τους. Αν δεν τους καταπιεί, θα πρέπει και πάλι να τρέξουν. Για τη σωτηρία. Για την ελπίδα. Τρέχουν χωρίς καν να μπορούν να σταματήσουν, για να μαζέψουν τα κομμάτια τους.
Τα απομεινάρια μιας ζωής κυνηγημένης... Καταδικασμένης να μη στεριώσει, να μη ριζώσει. Όλα όσα βιαστικά στοίβαξαν στις υπεράριθμες βάρκες, που εμπορεύονται το όνειρο μιας καλύτερης ζωής, "πνίγονται" στα νερά της Μεσογείου. Πράγματα-ενθύμια μιας αλλοτινής πραγματικότητας. Η φυγή είναι μονόδρομος. Σταματούν μόνο μπροστά στα υψωμένα τείχη ορισμένων χωρών της Ευρώπης. Μιας Ευρώπης που κινδυνεύει να "βουλιάξει" από την ξενοφοβία και τη μισαλλοδοξία.
Δυστυχώς, δεν βλέπω κανέναν - Έλληνα ή ξένο - να πηγαίνει έξω από την πρεσβεία της Συρίας ή της Λιβύης και να ανάβει κεράκια ή να τραγουδάει τον ύμνο τούτων των χωρών, για να αποτίσει φόρο τιμής στους νεκρούς αυτού του (3ου;;;) κόσμου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔυστυχώς, δεν βλέπω κανέναν - Έλληνα ή ξένο - να πηγαίνει έξω από την πρεσβεία της Συρίας ή της Λιβύης και να ανάβει κεράκια ή να τραγουδάει τον ύμνο τούτων των χωρών, για να αποτίσει φόρο τιμής στους νεκρούς αυτού του (3ου;;;) κόσμου...
ΑπάντησηΔιαγραφή