Ποιός ενήλικας, άνω των 30 ετών, δεν θα έχει δει τουλάχιστον καμιά 20αριά φορές τα Καράτε Κιντ (20 το καθένα!); Ποιός άντρας που σέβεται τον εαυτό του, δεν θα έχει ταυτιστεί τη δεκαετία του '80 ή του '90 με το γλυκό παιδί από τις ΗΠΑ, το οποίο μάλιστα έχει και ελληνική καταγωγή, τον γλυκύτατο κύριο Ραλφ Μάτσιο;
Τι να κάνει και πώς να είναι σήμερα, άραγε, ο ήρωας των παιδικών μας χρόνων; Πριν απ'όλα, να διευκρινιστεί ότι ο "Ντάνιελ σαν", όπως χαρακτηριστικά τον αποκαλούσε ο φίλος και δάσκαλός του στο καράτε, Μίστερ Μιγιάγκι, αυτή η αξιαγάπητη φιγούρα από την Ιαπωνία, συνεχίζει να παίρνει ρόλους σε ταινίες, φυσικά όχι -και δυστυχώς όχι- πρωταγωνιστικούς. Όχι επειδή δεν είχε ή δεν έχει την απαραίτητη... φωτογένεια, για να μαγνητίσει το κινηματογραφικό κοινό, άλλωστε έχουν κάνει καριέρες πολύ χειρότεροι ηθοποιοί απ' αυτόν, αλλά μάλλον διότι ο κύκλος του άνοιξε και έκλεισε παράλληλα σε αυτά τα μεγαλειώδη (όχι σε εφέ ή μπάτζετ, μα σε... ψυχικά αποθέματα και παιδική αφέλεια) φιλμ.
Θαρρεί κανείς ότι "η αποστολή της ζωής του" ήταν να έρθει, να παίξει, να στιγματίσει και να... μη μείνει, αφήνοντας πίσω του 26 ουσιαστικά χαμένα-άγνωστα χρόνια μετά από το τελευταίο Καράτε Κιντ (1984, 86, 89). Μέσα σε αυτές τις 2,5 δεκαετίες πήρε μέρος σε πολλά... b' movies, δεν έπεισε ποτέ και κανέναν, χάθηκε ξανά και ξανά, η ιστορία του σινεμά και των πολεμικών τεχνών όμως του χρωστά κάτι μεγάλο για τη συνεισφορά του και ο "Proper Man" έρχεται να επαναφέρει την τάξη και να αποτίσει το φόρο τιμής που του αξίζει...
"Ντάνιελ σαν" σε ευχαριστούμε. Έγινες για όλους εμάς τους... άντρες τους σωστούς ο "Ρόκι της διπλανής πόρτας". Αυτός που θα θέλαμε όλοι να έχουμε φίλο και κανένας δεν θα νοιαζόταν παρ'όλα αυτά αν τον είχαμε εχθρό! Ο μικρογόης, που όλοι θα δεχόμασταν για γαμπρό (αν είχαμε αδερφή). Ο Έλληνας από τις Αμερικές. Γεννημένος στη Νέα Υόρκη από Ελληνοιταλό πατέρα. Ο ομογενής, που όλοι έχουμε να υπερηφανευόμαστε κι ας μην ξέρει ούτε που πέφτει η μαμά πατρίδα. Μήτε ο Καχιασβίλι γνώριζε, πριν του τα μάθουν...
Βρε, πώς εγινες...
Κάθε δημόσια εμφάνισή σου γίνεται θέμα ειδικού ενδιαφέροντος. Τόσο μας στιγμάτισες κι άλλο τόσο μας έλειψες. Μααααα, πώς έγινες έτσι βρε Ραλφ;;; Δεν υπονοούμε κάτι. Ίσα ίσα, που θα σε αναγνωρίζαμε κι ας έχουν περάσει τόσα χρόνια και ο Έλληνας από τα λεφτά που μοίραζε ο Αντρέας έχει φτάσει να εισάγει... ελαιόλαδο (!), αλλά και να χάνει το σπίτι του, ετσιθελικά και με στυλ ευρωπαϊκό. Είσαι ένας καθώς πρέπει Proper Man, εντάξει λίγο φλώρος για πρώην... σούπερ ήρωας και είδωλο, αλλά για 54αρης κρατιέσαι καλά ρε μπαγάσα.
Σε ευχαριστούμε και επειδή μας δίδαξες πώς βάφονται οι τοίχοι, οι φράχτες κτλ. Από τις δικές σου ταινίες μάθαμε ακόμη και πώς να πλένουμε το αυτοκίνητό μας! Αιώνια πιστοί σου! Εις το επανιδείν (συγγνώμη, γιατί ο Σταλόνε να γυρνάει μέχρι και σήμερα Ρόκι και Ράμπο;).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου