Αντίο Lemmy, αντίο bastards...

«Ο θάνατος είναι κάτι αναπόφευκτο, δεν είναι; Το σκέφτεσαι περισσότερο, όταν φτάνεις στην ηλικία μου. Δεν ανησυχώ, όμως. Είμαι έτοιμος γι’ αυτόν. Όταν είναι να φύγω, θα ήθελα να φύγω κάνοντας αυτό που κάνω καλύτερα. Αν είναι να πεθάνω αύριο, δεν θα παραπονεθώ. Έζησα ωραία». Τάδε έφη, Ian Fraser «Lemmy» Kilmister, τραγουδιστής, μπασίστας και ιδρυτής των Motorhead και παλιότερα μέλος των Hawkwind, γνωστός σε όλους απλά ως «Λέμμυ», ο οποίος έφυγε πριν από λίγες ώρες από τη ζωή. 

Έζησε έντονα, έφυγε ήσυχα σε ηλικία 70 ετών, ηττημένος από την επάρατη νόσο, για την οποία έμαθε μόλις το περασμένο Σάββατο (!), έγινε θρύλος. Σ’ αυτόν τον θρύλο του rock & roll οφείλουμε ένα μεγάλο αντίο. Ήσουν ο «King of Kings» (2006), ο οποίος δυστυχώς «Killed by Death» (1988). Το «Ace Of Spades» (1980) θα παίζει πάντα δυνατά. Με ένα μπουκάλι «Jack», όπως τόσο πολύ αγαπούσες… 

«Δεν υπάρχουν εύκολα λόγια για να εκφράσουμε τη λύπη μας», ανέφεραν οι Motorhead σε ανάρτησή τους στο Facebook για το θάνατό του. «Δεν υπάρχει κάποιος εύκολος τρόπος να σας το πούμε. Ο δυνατός και ευγενής φίλος Lemmy πέθανε μετά από σύντομη μάχη με μια επιθετική μορφή καρκίνου. Έμαθε πως έπασχε στις 26 Δεκεμβρίου. Βρισκόταν σπίτι, μπροστά από το αγαπημένο του video game από το The Rainbow, με την οικογένειά του. Θα πούμε περισσότερα τις επόμενες ημέρες, αλλά για τώρα, παρακαλούμε, παίξτε Motorhead δυνατά, παίξτε Hawkind δυνατά, παίξτε τη μουσική του Lemmy ΔΥΝΑΤΑ. Πιείτε ένα ή δύο ποτά. Μοιραστείτε ιστορίες. Γιορτάστε τη ζωή, όπως το έκανε τόσο έντονα αυτός ο άνθρωπος. Born to lose, lived to win». 

Η ΖΩΗ ΤΟΥ 

Γεννήθηκε στο Μπάρσλεμ του Στάφορντσαϊρ της Αγγλίας, την παραμονή Χριστουγέννων του 1945. Οι γονείς του χώρισαν όταν ήταν τριών μηνών και αναγκάστηκε να μείνει με τη μητέρα και τη γιαγιά του. Λίγα χρόνια αργότερα, η μητέρα του παντρεύτηκε τον ποδοσφαιριστή της Πλύμουθ Αργκάιλ, Τζορτζ Ουίλις και ο «Λέμμυ» αναγκάστηκε να μείνει με τον πατριό του και τα δύο του παιδιά. Το παρατσούκλι «Λέμμυ» το πήρε στο σχολείο Ysgol Syr Thomas Jones από τη φράση «lend me», την οποία χρησιμοποιούσε συχνά για να ζητάει δανεικά χρήματα! 

Στα εφηβικά του χρόνια ξεκίνησε να παίζει κιθάρα, επηρεασμένος από τους θρυλικούς συμπατριώτες του Beatles και εντάχθηκε γρήγορα στους The Sundowners. Μόλις στα 17 του, μετακόμισε με την κοπέλα του στο Στόκπορτ, με την οποία έκανε κι ένα γιο. Εκεί έγινε μέλος των Rainmakers, των The Motown Sect και το 1965 μπήκε στους The Rockin’ Vickers, με τους οποίους γνώρισε τις πρώτες του επιτυχίες, όπως το «Zing! When the Strings of My Heart». Δύο χρόνια αργότερα, μετακόμισε στο Λονδίνο και συγκατοίκησε με τον Νόελ Ρέντινγκ, μπασίστα του λατρεμένου του Τζίμι Χέντριξ. 

Ο «Lemmy» ξεκίνησε να δουλεύει σαν μεταφορέας του συγκροτήματος του Χέντριξ, ενώ το 1969 κυκλοφόρησε το δίσκο «Escalator» με τους Sam Gopal. Στη συνέχεια, έγινε μέλος των Opal Butterfly, οι οποίοι διαλύθηκαν ένα χρόνο αργότερα. 

ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ HAWKWIND 

Το 1972 ήταν μια χρονιά σταθμός για τον Άγγλο ροκά. Έγινε μέλος του space rock συγκροτήματος Hawkwind, μαζί με το ντράμερ Σάιμον Κινγκ. Εμφανίστηκαν στη φιλανθρωπική εκδήλωση «Greasy Truckers» και συμπεριλήφθηκαν στη συλλογή «Greasy Truckers Party», με το τραγούδι «Silver Machine» να ανεβαίνει στο νούμερο 3 των βρετανικών τσαρτ, για να γίνει η μεγαλύτερη επιτυχία του συγκροτήματος. 

Μετά από αρκετές επιτυχίες, όπως το «Urban Guerrilla» και κατά τη διάρκεια μία αμερικάνικης περιοδείας, ο «Lemmy» συνελήφθη για κατοχή αμφεταμίνης, όταν περνούσαν από τις Ηνωμένες Πολιτείες στον Καναδά και οι Hawkwind τον απέλυσαν, αντικαθιστώντας τον με τον μπασίστα των Pink Fairies, Πολ Ράντολφ. 

ΟΙ MOTORHEAD 

Με τον Ελληνοσουηδό ντράμερ του και αδερφικό του φίλο, Mikkey Dee

Ο «Lemmy» πήρε άμεσα την… εκδίκησή του, αφού συνεργάστηκε με τον κιθαρίστα των Pink Fairies, Λάρι Γουόλις, σχηματίζοντας τους Motorhead και το όνομα προήλθε από το τελευταίο κομμάτι που έγραψε, όσο ήταν μέλος των Hawkwind. Η αρχική του σκέψη ήταν να ονομάσει το νέο γκρουπ, Bastards, του άλλαξε γνώμη, όμως, ο μάνατζέρ του. Οι Motorhead καθιερώθηκαν γρήγορα ως ένα από τα μεγαλύτερα συγκροτήματα του New Wave of British Heavy Metal, αν και ο ίδιος, όπως και οι μυημένοι στη ροκ και τη χέβι μέταλ μουσική, έλεγαν πάντοτε ότι ανήκουν στο χώρο του rock & roll (απλά του είχαν προσθέσει λίγα… γρατσουνίσματα παραπάνω)! 

Το 1981 ανέβηκαν στην κορυφή των βρετανικών τσαρτ με το ζωντανά ηχογραφημένο άλμπουμ «No Sleep til Hammersmith», με τα «Overkill», «Bomber», «Ace of Spades» και «Iron Fist» να γνωρίζουν τεράστια επιτυχία. Μετά από αρκετές προσθαφαιρέσεις μελών και προβλήματα με το μάνατζμεντ τους καθ’ όλη τη δεκαετία του ‘80, η σύνθεση του συγκροτήματος σταθεροποιήθηκε από το 1995 και έπειτα, έχοντας και τον Ελληνοσουηδό, Mikkey Dee (Μιχάλη Κυριάκου Δελάογλου) στα τύμπανα και παρέμεινε η ίδια, μέχρι και το θάνατο του «Lemmy». 

Ο «Lemmy» συνεργάστηκε με αρκετά συγκροτήματα και καλλιτέχνες, γράφοντας τραγούδια ή ανεβαίνοντας στη σκηνή μαζί τους και ήταν ιδιαίτερα αγαπητός. Έπαιξε μαζί με τους Metallica, έγραψε τα «Hellraiser», «Desire», «I Don't Want to Change the World» και «Mama I'm Coming Home» για το δίσκο «No More Tears» του μεγάλου Ozzy Osborne. Ο Όζυ τον αποχαιρέτησε, λέγοντας μεταξύ άλλων: «See you on the other side (θα σε δω στην άλλη πλευρά)». 

Το 2010 κυκλοφόρησε ντοκιμαντέρ αφιερωμένο στη ζωή του, ενώ το περιοδικό «Maxim» τον κατέταξε όγδοο στη λίστα με τους «Living Sex Legends», αναφέροντας ότι έχει κάνει σεξ με πάνω από 1.200 γυναίκες! Είχε δηλώσει ότι δεν είχε κάνει ποτέ χρήση ηρωίνης, αλλά ότι είχε δοκιμάσει πολλά ναρκωτικά, καταλήγοντας στο speed! «Μπορεί να με σκοτώσουν οι πολλές γυναίκες, το ποτό ή η πολλή μουσική, όμως αυτός είναι ένας υπέροχος τρόπος να πεθάνει κανείς», είχε πει κάποτε. Γεννήθηκε για να χάσει και έζησε για να κερδίσει, θα συμπληρώσουμε εμείς… 

"Αντίο" σε όλους, bastards...

Υ.Γ.1.: Προσωπικά, δεν ξέρω αν θα σε δω στην… άλλη πλευρά. Δεν γνωρίζω αν υπάρχει και δεν με νοιάζει και τόσο. Έχω πολλά πράγματα ακόμη να κάνω σ’ αυτή τη ζωή, για να με απασχολεί κάποια άλλη. Θα πιώ, όμως, σίγουρα ένα ποτήρι «Jack» για σένα, έστω ένα σφηνάκι, πάω τώρα, να το βάλω. R.I.P. LEMMY. 

Υ.Γ.2.: Προσπάθησα, προχθές, για ένα… proper αντίο στον «Lemmy». Είπα πολλά «αντίο», ξαφνικά, ντόμινο, το ένα πίσω από το άλλο… Δεν πειράζει. Η ζωή είναι μικρή για αρνητική ενέργεια και τα δάκρυα πολύτιμα, διότι καθαρίζουν την ψυχή. Μου έφυγαν 2-3, φτάνει. Σ’ αυτή τη ζωή είμαστε οι επιλογές μας, οι προβολές του εαυτού μας, οι ερμηνείες που δίνουμε στα πάντα. Είμαστε πεπερασμένοι και ζούμε τα πάντα με (χρονο)καθυστέρηση. Καλό ταξίδι «Lemmy», καλό ταξίδι σε όλους μας, όπου κι αν πηγαίνουμε, όπου κι αν πάμε. Εμείς θα τα λέμε πλέον από εδώ. Σύντομα, να δείτε που το «ταξίδι» θα μεγαλώσει…